آنچه امارات می تواند به کشورهای غنی از منابع آفریقا آموزش دهد
آنچه امارات می تواند به کشورهای غنی از منابع آفریقا آموزش دهد
در حال حاضر، بسیاری از ناظران با طرح های گسترده داستان اقتصادی امارات متحده عربی آشنا هستند: کشوری نسبتاً کوچکی که از منطقه خود به عنوان یک مجری اقتصادی متمایز برخاست.
تقریباً از هر شاخص اصلی – از جمله شاخص رقابت پذیری انجمن جهانی اقتصاد، شاخص انجام کار بانک جهانی و شاخص نوآوری جهانی – امارات متحده عربی در صدر منطقه خود است.
دبی، پرجمعیت ترین شهر امارات متحده عربی، اکنون یک مرکز تجارت بین المللی است و اقتصاد آن از حدود چهار رکن تشکیل شده است: تجارت، حمل و نقل، گردشگری و فناوری.
ابوظبی، پایتخت، بخش اعظم ثروت نفتی امارات را در خود جای داده است. نفت ابوظبی به همین دلیل است که امارات متحده عربی حدود 1 تریلیون دلار دارایی و ذخیره را از طریق دو صندوق بزرگ ثروت مستقل خود یعنی سازمان سرمایه گذاری ابوظبی (ADIA) و مبادله در اختیار دارد.
برای مقایسه، یک تریلیون دلار تقریباً یک سوم کل تولید ناخالص داخلی قاره آفریقا است. از طرف دیگر دبی منابع نفتی ناچیزی را در اختیار دارد و نفت فقط 1٪ از تولید ناخالص داخلی دبی را شامل می شود، گرچه زمانی 50٪ از تولید ناخالص داخلی دبی را به خود اختصاص می داد.
استراتژی اقتصادی بلند مدت امارات – با رویکرد چهار ستونی خود – می تواند به نوعی الگویی برای اقتصادهای آفریقایی، از جمله در سطح منطقه ای و ملی باشد.
از همه مهمتر، کشورهای آفریقا علاوه بر رشد اقتصادهایشان با توجه به موقوفات غنی در منابع طبیعی، باید به دنبال حاکمیت پاسخگو باشند.
اما تنوع اقتصادی بسیاری از کشورهای آفریقایی ممکن است درباره تحریک رشد اقتصادی و تنوع از امارات و به ویژه دبی چه چیزی بیاموزند؟ این امر به ویژه با توجه به تصویب منطقه تجارت آزاد قاره آفریقا (AFCFTA) مرتبط است.
جذب سرمایه گذاری خارجی
مناطق ویژه اقتصادی امارات نمونه هایی از اقدامات موفق برای تقویت تجارت، تولید و توسعه را ارائه می دهد.
سازمان منطقه آزاد جبل علی یک مجموعه اقتصادی است که 93 میلیارد دلار تجارت سالانه و تقریباً یک چهارم از تولید ناخالص داخلی دبی را شامل می شود.
این مدل کلاسیک منطقه آزاد تجاری با پیچ و تاب مستقیماً به بندر جبل علی متصل است، که دسترسی آسان به یکی از فعال ترین شبکه های حمل و نقل در جهان را می دهد.
هزاران شرکت از منطقه به عنوان پایه خود برای انبارداری لجستیک و یا تولید سبک استفاده می کنند. به عنوان مثال، مرکز چای در مرکز کالاهای چند کالای دبی (مستقر در منطقه) بیش از 53 میلیون کیلوگرم چای در سال مصرف می کند. بندر خلیفه ابوظبی نیز به همین ترتیب قطب اصلی است.
پروژه های تحقیقاتی اخیر که هزینه های تجارت به مشاغل در تولید آفریقا تا سال 2030 به 666.3 میلیارد دلار می رسد با توسعه بخش تولید آفریقا و افزایش صنعتی شدن، پتانسیل تبدیل شدن به یک لینک استراتژیک برای تجارت را دارد.
کشورهای آفریقایی با مزیت های جغرافیایی مانند آفریقای جنوبی یا نیجریه باید به دنبال توسعه مناطق آزاد تجاری مشابه JAFZA یا بندر خلیفه باشند.
بنادر زیادی در آفریقا با توجه به موقعیت های جغرافیایی و اهمیت استراتژیک خود از پتانسیل بالایی برخوردار هستند.
بطور نمونه بندر دوربان در آفریقای جنوبی، جیبوتی، لاگوس در نیجریه، ممباسا در کنیا، تما در غنا، ابیجان در ساحل عاج، دوالا در کامرون و تانگیه در مراکش را می توان از مهم ترین بنادر و مزیت های جغرافیایی آفریقا عنوان کرد.
شروع به کار منطقه تجارت آزاد قاره آفریقا (AfCFTA) در ماه مه 2019 فرصتی بی نظیر ایجاد طبقه و زیرساخت های جهانی را می دهد که می تواند توسعه صنعتی را تسریع و تجارت درون آفریقایی و جهانی را تقویت کند.